برای این منظور، 5 فروند جنگنده Т-50 که یکی از آنها در ماه اکتبر سال 2013 مانور هوایی موفقی را سپری کرد، در نظر گرفته شده اند. با وجود 6 الی 8 جنگنده جدید براحتی می توان از 400 الی 500 پرواز در سال انجام داد و بدین ترتیب می توان به برنامه 2000 پرواز در 3 تا 4 سال، خاتمه داد.

در سال 2015 میلادی، پروسه بازآموزی خلبانان و آزمایشات نظامی جنگنده های Т-50 در پایگاه نظامی "لیپتسک" به منظور الحاق جنگنده های تهاجمی نسل جدید به ارتش هوایی روسیه، انجام خواهند گرفت.

اما این که این جنگنده روسی و هواپیمای رادار گریز چینی چه تاثیری در توازن قوا خواهند داشت، مسئله ای است که از زبان یک تحلیلگر استرالیایی به آن خواهیم پرداخت.

 "دکتر کارلو کوپ" متخصص امور دفاعی اهل استرالیا که به عنوان یکی از منتقدین جدی سیاستهای دفاعی کشورهای غربی شناخته می شود در مقاله ای به بررسی توان این دو جنگنده جدید و پتانسیل های آنان برای به چالش کشیدن قدرت هوایی آمریکا پرداخته است که در این مطلب به آن می پردازیم.








کارلوس کوپ افزوده است: به نظر می رسد که وضعیت فعلی در بهترین حالت برای غرب یک اشتباه فاحش محاسباتی به دلیل عدم مطالعه و درک صحیح پیشرفت های چین و روسیه و در بدترین حالت نیز یک نوع شانه خالی کردن از مسئولیت برای جایگاه استراتژیک غرب در آینده باشد.

شاید بهتر باشد تا نگاهی به این دو جنگنده برای فهم بهتر مطلب داشته باشیم.

نگاهی به T-50 روس

جنگنده روسی T-50 که گاها با عنوان PAK FA نیز شناخته می شود توسط شرکت سوخوی روسیه طراحی و ساخته شده است. این هواپیما با توجه به خصایص پنهان کاری طراحی و ساخته شده و از یک دستگاه رادار آرایه فازی فعال باند ایکس مدل N036 Byelka و همچنین دو رادار کوچکتر باند ال برای امور ضد پنهانکاری و جنگ الکترونیک بهره خواهد بود.


در بخش پیشرانه نمونه های اولیه این جنگنده از موتور مدل AL-41F1 استفاده می کنند که نمونه ارتقاء یافته موتور AL-31 می باشد. روسها البته به دنبال این هستند که در نمونه تولید انبوه از موتوری با عنوان Izdeliye 30 استفاده خواهد شد. این موتور از وزن کمتر و توان بیشتر برخوردار بوده و به راحتی به تی 50 اجازه رسیدن به سرعتهای بیش از 2 برابر سرعت صوت را می دهد.

این موتور همچنین از قابلیت تغییر دهنده بردار رانش نیز برخوردار بوده که توان مانور پذیری بی نظیری را به پاک فا می بخشد.

در بخش تسلیحات نیز جنگنده روسی به دو سلاح هوا به هوای بسیار توانا مجهز است که می تواند بر هر جنگنده متخاصمی یک کابوس واقعی باشد. در بحث نبردهای فراتر از میدان دید این هواپیمای به گونه ارتقاء یافته ای از موشک R-77 که با عنوان K-77M شناخته می شود بهره می برد.

این موشک هوا به هوا خود از یک رادار آرایه فازی بهره برده و در برابر اهداف چالاک هوایی به سرعت واکنش نشان می دهد. اطلاعات زیادی در مورد این موشک جدید ارائه نشده است اما به نظر می رسد که برد آن در حدود 100 کیلومتر و یا بیشتر از آن باشد.

در بحث نبردهای هوایی فاصله نزدیک نیز این هواپیما به نسل جدید موشکهای R-73 که با عنوان R-74 شناخته می شود مجهز شده است. این موشک فوق العاده مانور پذیر بوده و در برابر اقدامات متقابل بسیار مقاوم می باشد. یک توپ 30 میلی متری نیز بر روی تی 50 نصب شده است. فعلا اطلاعات خیلی زیادی در مورد جزئیات این جنگنده منتشر نشده است.

J-20 جنگنده ای در هاله ای از ابهام

اما کمی دورتر و در کشور چین هم قدم های بزرگی در چند سال اخیر در بخش هوانوردی نظامی برداشته شده است و کشور چین نیز با رونمایی از جنگنده J-20 چشم ها را به سوی خود معطوف کرده است. البته نکته متفاوت این است که بر خلاف جنگنده روسی، همتای چینی آن بیشتر در خفاء به کار و پیشرفت ادامه داده و صحبتهای رسمی کمتری در مورد آن صورت گرفته است.

عمده تصاویری که تا به امروز این جنگنده چینی بدست آمده است از منابع غیر رسمی و عکاسان آماتور بوده که از فاصله های دور گرفته شده و آنالیز این جنگنده را مشکل می کند.


در آوریل 2009 در مقاله ای در روزنامه وال استریت ژورنال آمریکا اخباری مربوط به حمله سایبری و سرقت اطلاعات مربوط به جنگنده اف 35 مطرح شد.

به نظر می رسد این اطلاعات در طراحی و ساخت جنگنده چینی نقش مهمی داشته است. تا به امروز حتی برخی از منابع از دست یابی چینی ها به لاشه جنگنده پنهان کار ساقط شده اف 117 آمریکا در بالکان در سال 1999 میلادی نیز اشاره کرده و معتقد هستند که از آن منبع نیز برای مطالعه و فهم چگونگی طراحی پرنده های پنهان کار بهره برده شده است.

در بخش تسلیحات ، الکترونیک پروازی و پیشرانه اطلاعات رسمی وجود نداشته و مقامات چینی ترجیح داده اند تا در سکوت خبری این طرح را پیش ببرند. برخی کارشناسان معتقد هستتند که موتورهای سری AL-41 روسی در این جنگنده چینی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

به گزارش مشرق، مسلما باید به این مسئله اعتراف کرد که آینده هوانوردی نظامی مسلما متعلق به پرنده های پنهان کار چه در بخش پهپادها و چه هواپیماهای با سرنشین است.

اما نکته مورد نظر این است که ایالات متحده آمریکا در سالهای اخیر شدیدا بر روی توانایی پرنده های پنهان کار خود مانور داده است. این تبلیغات از یک طرف و از طرف دیگر حوادثی چون ساقط شدن اف 117 آمریکایی در بالکان و یا شکار پهپاد RQ-170 توسط ایران که شاید از لحاظ تکنولوژیکی از کشورهایی مثل روسیه و یا چین در سطح پایین تری هستند این سوال را به وجود می آورد که در صورت رو به رو شدن این محصولات آمریکایی با پرنده های پیشرفته روسی و چینی چه حوادثی رخ خواهد داد؟

مسلما و بنا بر نظر بسیاری از کارشناسان مستقل دفاعی در جهان، ورود جنگنده های پنهان کار روسی و چینی به بازار صادرات ، بعلاوه انواع سامانه های راداری زمینی و موشکهای سطح به هوا کار را بیش از پیش برای ایالات متحده آمریکا و متحدان آن سخت خواهد کرد.